Powered By Blogger
ΤΟ BlOG ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ λΕΝΑΣ πΛΑΤΩΝΟς, ΤΑ GREENGLISH (ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΩ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ), οκ δεν χρειάζεται να φωνάζω (ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ), ...συνεχίζω...ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, TA ΠΑΛΙΑΚΑ(?) ΤΟ MIDI ΗΧΟ {(ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ) (χμμμ, παίζει και να προλάβει τελικά γιατί ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΟΥΤΕ ΤΣΕΚΑΡΩ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ...ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ)}, ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ, ΤΗΝ 6η ΔΙ-ΑΙΣΘΗΣΗ, ΤΟ ΚΑΛΟ SEX, ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΤΟ ΠΟΤΟ, ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ, ΤΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ, ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG EINAI ΔΙΚΟ ΜΟΥ (καλά λέμε τώρα) και ΔΕΝ θα παλέψω στην ΛΑΣΠΗ με όλους όσους ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ να το λερώσουν ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ...και κάτι ακόμα....ΔΕΝ ΘΕΛΩ Άνdρρα.

Διαφανα Κρινα-Τα χρονια μου ναυαγησαν στις ξερες σου




Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Album : Διάφανα Κρίνα - Κάτι Σαράβαλες Καρδιές
Label: Wipe Out! Records – WOR 504
Released : 1998



Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα
κι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός
Πάει καιρός που έχω φύγει από τη Θήβα
και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός

Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
Εξουθενωμένος από τα έργα και τις μέρες σου
Θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου

Παραχωρώ τ' άθλιο κορμί,τις πληγές μου
να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι
Θεέ μου, πώς ξεράθηκαν έτσι οι πηγές μου
που ξεδιψούσαν ναυαγοί λεγεωνάριοι

Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο
τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα
Για την αγάπη που με βύθισε στο πόνο
κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα

Άραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας,
της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια,
τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας;
Άραγε υπήρξαμε ποτέ; Στα όνειρα μας!

1 σχόλια:

  • το σκιαγράφημα | 5 Οκτωβρίου 2011 στις 1:51 π.μ.

    Ο Παντελής σ'αυτόν τον δίσκο(όπως και μεταγενέστερα στο: ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές)έχει,νομίζω,δώσει τον καλύτερο εαυτό του στιχουργικά.

    Εύγε,Σοφίτα,για την ανάρτηση.Αγαπημένο τραγούδι και αγαπημένος δίσκος! ;)