Powered By Blogger
ΤΟ BlOG ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ λΕΝΑΣ πΛΑΤΩΝΟς, ΤΑ GREENGLISH (ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΩ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ), οκ δεν χρειάζεται να φωνάζω (ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ), ...συνεχίζω...ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, TA ΠΑΛΙΑΚΑ(?) ΤΟ MIDI ΗΧΟ {(ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ) (χμμμ, παίζει και να προλάβει τελικά γιατί ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΟΥΤΕ ΤΣΕΚΑΡΩ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ...ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ)}, ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ, ΤΗΝ 6η ΔΙ-ΑΙΣΘΗΣΗ, ΤΟ ΚΑΛΟ SEX, ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΤΟ ΠΟΤΟ, ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ, ΤΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ, ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG EINAI ΔΙΚΟ ΜΟΥ (καλά λέμε τώρα) και ΔΕΝ θα παλέψω στην ΛΑΣΠΗ με όλους όσους ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ να το λερώσουν ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ...και κάτι ακόμα....ΔΕΝ ΘΕΛΩ Άνdρρα.

Το Γράμμα - Χ.Αλεξίου Θ.Μικρούτσικος



Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα
αν βρω ευκαιρία θα ρθω να σε δω κάποια μέρα

νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη
οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή πάντα μόνη.

Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις
στερνή συντροφιά μου δυο-τρεις παιδικές αναμνήσεις

το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω

στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου
κανείς δεν με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.

Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις
εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις

κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία,
γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.