Powered By Blogger
ΤΟ BlOG ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ λΕΝΑΣ πΛΑΤΩΝΟς, ΤΑ GREENGLISH (ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΩ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ), οκ δεν χρειάζεται να φωνάζω (ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ), ...συνεχίζω...ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, TA ΠΑΛΙΑΚΑ(?) ΤΟ MIDI ΗΧΟ {(ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ) (χμμμ, παίζει και να προλάβει τελικά γιατί ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΟΥΤΕ ΤΣΕΚΑΡΩ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ...ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ)}, ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ, ΤΗΝ 6η ΔΙ-ΑΙΣΘΗΣΗ, ΤΟ ΚΑΛΟ SEX, ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΤΟ ΠΟΤΟ, ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ, ΤΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ, ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG EINAI ΔΙΚΟ ΜΟΥ (καλά λέμε τώρα) και ΔΕΝ θα παλέψω στην ΛΑΣΠΗ με όλους όσους ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ να το λερώσουν ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ...και κάτι ακόμα....ΔΕΝ ΘΕΛΩ Άνdρρα.

Πρωινό Άστρο (Γιάννη Ρίτσου)



Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα (Barbie)
Απαγγελία: s o f i t a & zartar

Ο παραπάνω συνδιασμός του " Barbie" του Κωνσταντίνου Βήτα με το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "Πρωινό Άστρο", επιλέχτηκε από την sofita (BangNiceShot)
Μου φάνηκε καλή ιδέα :)
Μη με μηνύσετε...!!!
______________


Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

...................................

Κοιμήσου,
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κι έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

Κοιμήσου.

..................................

Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς, μακρύς ο δρόμος.

...................................

Τα δέντρα ανθίζουν,
δεν ξέρουν γιατί,
ανθίζουν.
Τα λουλούδια δε νοιάζονται
να γίνουν καρποί,
γίνονται καρποί.
Κι εγώ τραγουδάω,
δεν ξέρω γιατί,
τραγουδάω.

.............................

Έχω ένα κοριτσάκι
έχω ένα κοριτσάκι.
Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ' ουρανού.

..........................................

Κράτησέ με, κοριτσάκι,
με παίρνει ο αέρας
πάνω απ' τα βουνά
ψηλά, ψηλά,
γαλανά φτερά,
φτερά, φτερά,
μια θάλασσα φτερά
η χαρά.

Κράτησέ με.

......................................

Μονάχα το χαμόγελό σου
ένας ρόδινος κρίκος να πιαστώ.
Κράτησέ με.

..............................

Μια κίνηση
του τρυφερού χεριού σου
έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο.
Έτσι παιδί που μ' έκανες, παιδί μου,
πώς θα τα βγάλω πέρα από τους ίσκιους
που στέκουν και παραμονεύουν
πίσω από τ' ανθισμένο σου χαμόγελο;

..............................

Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι,
να μάθεις μόνο
εκείνο που είσαι
εκείνο που έχεις γίνει,
είναι να γίνεις
ό,τι σου λέει
κι ο ρόδινος καρπός που πέφτει
κι η μακρινή σελήνη
στον κοντινό καθρέφτη.
Άλλη χαρά
δεν είναι πιο μεγάλη
απ' τη χαρά που δίνεις.